Od połowy lat 70 XX wieku w Polsce obserwowano wzrost zainteresowania kobiecą piłką nożną (głównie wśród kobiet z dużych i średnich miast), od momentu utworzenia profesjonalnych klubów sportowych kobiet coraz częściej rozgrywały między sobą towarzyskie spotkania. Liczba drużyn i duża regularność spotkań zachęciły RKS Garbarnia Kraków, by zwrócić się do wszystkich ligowych drużyn o zawiązanie Ligii, już we wrześniu 1977 roku swój udział zgłosiło kilka drużyn.
Początkowo liga rozgrywana była w trybie pucharowym, jednak ciągle rosnąca liczba drużyn, oraz pierwsze konfrontacje międzynarodowe. W połowie lat 80 liga przyjęła już stałą, analogiczną do ekstraklasy mężczyzn formułę. Dzięki pieniądzom Zarządu Głównego Ligi Kobiet i patronatowi PZPN udało się również powołać Puchar Polski rozegrany po raz pierwszy w sezonie 1984/1985. Wówczas podwójna koronę zdobył najbardziej utytułowany zespół ligi – Czarni Sosnowiec.
Gdy w 2001 roku powołano do życia Puchar Europy (przemianowany na Ligę Mistrzów Kobiet w 2009) debiutował nim rozpoczynający swoją niezwykłą serię ośmiu mistrzostw z rzędu AZS Wrocław. Choć w swoim pierwszym udziale nie udało mu się wyjść z grupy wypadł całkiem dobrze notując m.in. wygraną 7:0.
Mistrzostwa Europy kobiet
Symetrycznie do Mistrzostw Świata kobiet utworzono również Mistrzostwa Europy kobiet. Po raz pierwszy zorganizowano je w 1984 roku, wówczas mistrzami okazały się Szwedki, które w finale pokonały Anglię 1:0. Od drugich mistrzostw w 1987 roku organizowane są regularnie co 2 lata. Początkowo działały pod nazwą European Competition for Representative Womens Teams jednak dzięki oficjalnemu wsparciu FIFA, od 1991 pod nazwą UEFA European Womens Championship.
Formułę zmieniono w 1997 roku, wówczas postanowiono połączyć je z MŚ i, podobnie jak u mężczyzn zmienić formułę na co przeplataną, a więc od 1997 Mistrzostwa Europy odbywają się co 4 lata. Ostatnie odbyły się w Finlandii, udział w nich wzięło 16 drużyn (wyłonionych z 41 startujących w kwalifikacjach). Tytuł (po raz piąty z rzędu) wywalczyły Niemki w finale wysoko, bo 6:2 pokonując Anglię. Najlepszą zawodniczką turnieju została Inka Grings, która zdobyła również koronę najlepszego strzelca.
Należy zauważyć, że piłka nożna kobiet jest szczególnie popularna w krajach, gdzie nie istnieje silnie zawłaszczenie przez mężczyzn przestrzeni publicznej, a równouprawnienie jest daleko posuniętym procesem nie tylko politycznym, ale też społecznym, stąd też wysoka pozycja drużyn skandynawskich, ze szczególnym uwzględnieniem Danii, Szwecji i Norwegii. Mimo wszystko absolutnie dominującą drużyną z 7 tytułami (na 8 startów!) jest reprezentacja Niemiec, która jest najbardziej utytułowaną europejską reprezentacją.