Podczas XXXI Letnich Igrzysk Olimpijskich mamy okazję podziwiać i dopingować nie tylko lekkoatletów czy zapaśników, ale również drużyny, reprezentujące swoje umiejętności w dyscyplinach drużynowych, z których nie wszystkie są w naszym kraju popularne. A może warto zacząć je uprawiać ?
W w Rio nie zobaczymy co prawda rozgrywek softballu i baseballu, jednakże w grach zespołowych międzynarodowi i polscy sportowcy będą mogli powalczyć o złote medale w następujących konkurencjach: piłka nożna, siatkówka plażowa i halowa, koszykówka, piłka wodna oraz piłka ręczna. Przybliżmy zatem charakterystykę poszczególnych dyscyplin.
PIŁKA RĘCZNA to dyscyplina, w której występować mogą zarówno kobiety jak i mężczyźni (szczypiornistki i szczypiorniści). Każda drużyna liczy po 7 zawodników, sama gra polega zaś na wrzuceniu piłki (wyłącznie przy pomocy rąk) do bramki przeciwnika. Piłka ręczna została uznana za dyscyplinę olimpijską w roku 1928, kiedy to na Olimpiadzie w Amsterdamie odnotowano powstanie pierwszej Międzynarodowej Federacji Amatorskiej Piłki Ręcznej, chociaż jej korzeni z powodzeniem upatrywać można w konkurencjach starożytnych, takich jak choćby urania (Grecja), herpastum (Rzym) czy fangballspiel (Niemcy).
KOSZYKÓWKA to obecnie jedna z najpopularniejszych konkurencji drużynowych niemalże na całym świecie. Za datę jej oficjalnych narodzin uznać można rok 1892, jej twórca zaś jest Kanadyjczyk James Naismith.
SIATKÓWKA to z kolei dyscyplina, w której rywalizują ze sobą 6-osobowe drużyny męskie lub kobiece, składające się z zawodników takich jak rozgrywający, atakujący oraz przyjmujący, tak zwany libero. W piłce siatkowej zawodnicy mają za zadanie odbijanie piłki dowolną częścią ciała (najczęściej rękoma), aby piłka znalazła się na boisku przeciwnika i dotknęła wewnętrznej części jego pola.
Za twórcę piłki siatkowej uważa się Amerykanina Williama G. Morgana, który w 1895 roku zorganizował w Holyoke premierowy “pokaz” tejże dyscypliny. Międzynarodową FederacjęPiłki Siatkowej powołano zaś w 1947 w Paru, podczas obrad Kongresu, w którego skład, obok przedstawicieli Francji wchodzili między innymi Brazylijczycy, Belgowie, Holendrzy, Amerykanie, Portugalczycy, Węgrzy, Włosi oraz… Polacy.
PIŁKA WODNA, czyli waterpolo to pojedynek 7-osobowych drużyn, których mecz odbywa się w basenie pływackim o głębokości min. 1,8 metra. Piłkę, która docelowa ma znaleźć się w bramce przeciwnika, odbija się wyłącznie przy pomocy rąk. Waterpolo jest dyscypliną olimpijską od 1900 roku i uprawiana jest obecnie w wielu krajach całego świata, chociaż największa popularnością cieszy się bez wątpienia na Węgrzech, w Chorwacji, Włoszech, Hiszpanii i Serbii.
HOKEJ NA TRAWIE to dyscyplina olimpijska, w której udział bierze po 11 graczy w każdym z zespołów. Dwie połowy meczu trwają po 35 minut i odbywają się na specjalnym boisku o wymiarach 91,4×55 metrów. Co ważne, zawodnikom nie wolno dotykać piłeczki żadną częścią ciała, bowiem do jej uderzania służy specjalny, drewniany kij. Hokej na trawie pojawia się na Igrzyskach Olimpijskich od 1908 roku, jednakże kobiety mogą brać w nim udział dopiero od lat 80. XX wieku.