Gdy mowa o różnych nietypowych dyscyplinach sportowych, pojawia się często pytanie o to, czy sztuki walki można traktować jako sport, czy tylko i wyłącznie jako zwykłą bijatykę praktykowaną raczej przez agresywne jednostki lub systemy samoobrony przed takimi osobami? Zagadnienie to jest wieloaspektowe i trudno dać jednoznaczną odpowiedź bez stanięcia po jednej ze stron. Postaramy się w tym artykule rozwiać choćby kilka wątpliwości związanych z tym tematem.
Sport
Wydaje się, że warto zadać sobie najpierw pytanie, czym jest sport. Ustawa o kulturze definiuje go jako „formę aktywności człowieka mającą na celu doskonalenie jego sił psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych”. Sport kwalifikowany zaś, według ustawy o sporcie kwalifikowanym, jest opisany jako „forma aktywności człowieka związana z uczestnictwem we współzawodnictwie sportowym organizowanym lub prowadzonym w określonej dyscyplinie sportu przez polski związek sportowy lub podmioty działające z jego upoważnienia”. Można stwierdzić, że pierwsza definicja jest szeroka i obejmuje wiele aktywności człowieka, natomiast druga, węższa, wskazuje na współzawodnictwo, określoną dyscyplinę oraz zajmujący się nią związek.
Sztuki walki
Sztuką walki nazywamy każdy zorganizowany sposób walki wręcz, czyli na krótkim dystansie z użyciem broni białej lub bez użycia broni stosując odpowiednie chwyty i uderzenia. Jest to zbiorcza nazwa setek, jeśli nie tysięcy różnych sztuk, umiejętności, sposobów i technik walki. Gdyby dowolną sztukę walki uznać za formę aktywności, która ma na celu doskonalenie sił psychofizycznych, to sprawa byłaby rozwiązana. Jednak wiemy już, że sport można definiować także bardzo wąsko. Zatem, w którym miejscu postawić granicę?
Sporty walki
Kluczowym terminem, mogą się okazać właśnie sporty walki. W odróżnieniu od przytoczonych sztuk walki, sporty walki to sportowe lub usportowione wersje technik walki obecne na najważniejszych imprezach o charakterze sportowym. Bez wątpienia wiele sztuk walki można zaliczyć do sportów walki, lecz nadal problematyczne jest rozgraniczenie tych dwóch terminów. Do kiedy można mówić o sztuce walki i od kiedy nazywać ją sportem?
Igrzyska olimpijskie
Jednym z dobrych wyznaczników sportowości mogą być dyscyplinie obecne na igrzyskach olimpijskich, historycznie najstarszej imprezie sportowej na świecie. Już w starożytności znano trzy dyscypliny sportowej walki: boks, zapasy oraz pankration (połączenie boksu z zapasami, dziś zapomniany). Pierwsze dwie są dzisiaj sportami olimpijskimi i sposób mieć wątpliwości co do ich sportowego charakteru. W nowożytnych igrzyskach do olimpijskiego grona dołączyła również szermierka, a także judo i taekwondo. Co jednak z pozostałymi sztukami walk?
Sportowe sztuki walki
Istnieje szereg sztuk walk, które uznaje się za dyscypliny sportu i często odróżnia się ich niesportowe odpowiedniki. Przykładowo, sportowe karate z Japonii posiada niesportowy wariant o nazwie tangsudo, chińska sanda jest sportowym odpowiednikiem kung-fu, a brazylijskie jiu-jitsu, to sportowy system walk oparty na tradycyjnym jiu-jitsu oraz zapasach i judo. Do sportowych sztuk walk z pewnością należy japońskie sumo, czy współczesne systemy walk jak kick-boxing czy MMA (mieszane sztuki walki).
Trzeba zatem przyznać, że istnieje szereg sztuk walki, które są powszechnie uznawane za dyscypliny sportu. Znane są również liczne sztuki i sposoby walk, które są oderwane od rywalizacji sportowej, a nastawione są na zadawanie bólu i wyrządzenie krzywdy innemu człowiekowi, choćby tylko w obronie własnej. Dlatego też nie sposób jednoznacznie odpowiedzieć na postawione w tytule pytanie.
Źródło: www.Betsson.com